Başarılı olmayı istemek

Andar Han dedi:

Takdir görmek, daha rahat şartlarda yaşamak ve bunların getirdiği hazlar söz konusu tâbii ki. İhtiyaçlar hiyerarşisinde, insanın kendini bulma aşamasından önceki basamak; saygınlık kazanma ya da başarılı olmaktır. Insan, psikolojisi gereği zaten buna yatkındır ve hoşuna gider. Her konuda olduğu gibi bu konudaki aşırılık da sizi köleliğe sevk edecektir.

Diger taraftan işe manevi açıdan bakarsak da insan, kendini kul olarak görmelidir. Sonuçta orada da bir kölelik söz konusu ve toplumun, ilişkilerin, isteklerin, sözleşmelerin, yasaların ve benzerlerinin olduğu her yerde, insan için kölelik söz konusudur.

Genişletmek için tıkla...

sbbo dedi:

Başarıya ulaşmak için katlanılan zorluklar bizi arzularımızın kölesi yapmaz aksine bu zorluklar neyin peşinden gittiğimizi ve neden gittiğimizi daha derinlemesine anlamamıza yardımcı olur. Arzu burada yalnızca bir kıvılcımdır. Ama asıl belirleyici olan bu kıvılcımın hangi değerler hangi anlamlara, hangi sorumluluklara dönüştüğüdür.

Bir yazar kitap yazarken, bir sporcu antrenman yaparken ya da bir öğrenci yıllarca sabredip bir mesleğe ulaşırken çile çeker ama bu çile onları bir arzuya zincirlemez. Tam tersine bu süreç onları dönüştürür. Sabır, disiplin ve kararlılık gibi insanı meziyetleri geliştirir. Bu da gösteriyor ki çileye göğüs germek, anlık bir hırsın değil, derin bir anlamın ve uzun vadeli bir idealin izidir.

Başarı bu yüzden sadece bir hedef değil bir süreçtir. O süreçte yaşanan her şey(başarısızlık, hayal kırıklığı, yalnızlık) kişinin kendi içsel gücünü keşfetmesine vesile olur. Bu da başarıyı bir arzunun tatmini olmaktan çıkarıp kişisel bir büyüme yolculuğuna dönüştürür.

Dolayısıyla çileye katlanmak bizi arzunun kölesi yapmaz; aksine anlamın izini süren bir bilinci uyandırır.

Genişletmek için tıkla...